Samen met toneelschrijver Gerben Hellinga ontwikkelt Pieter Verhoeff het idee voor een fake documentaire (Mockumentary_ over een jongetje dat onder de rook van Schiphol is geconcipieerd en daarom het geluid van een vliegtuigmotor produceert in plaats van dat het huilt.

Het kabaal dat de kleine Rudy Schokker produceert is oorverdovend en zorgt voor veel overlast bij de buren. Het gezin moet dan ook noodgedwongen telkens weer verhuizen. Pas als het vlakbij de startbanen van Schiphol komt te wonen, lijkt het goed te komen met Rudy en zijn ouders. Op schrift komt de plot enigszins onwaarschijnlijk over, maar de film zelf is heel overtuigend. Verhoeff heeft er alles aan gedaan ‘om het zo realistisch, zo AVRO-reportage-achtig te doen lijken’ en weet het beste te halen uit zijn (niet professionele) acteurs.

Bron: Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid (https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php/Rudy_Schokker_huilt_niet_meer)